زادگاه من ، روستای کسرآصف

مراسم عروسی در روستای کسراصف:

عروسی های روستای کسراصف یکی از زیباترین جشن های ازدواج در روستاهای ایران است، که ریشه در باورها و آداب و رسوم کهن این روستای تاریخی دارد.به صورتی که همین باورها و آداب و رسوم باعث زیبایی عروسی های این روستا شده است.مدت زمان زیاد عروسی های کسراصف یادآور خاطرات عروسی های کهن اقوام ایرانی است که در آن زمان شهر را برای عروسی هفت شبانه روز آذین می بستند و چراغانی می کردند و به شادی می پرداختند.در کسراصف پس از تعیین تاریخ عروسی توسط خانواده داماد و البته با موافقت خانواده عروس اقدامات جهت برگزاری یک جشن بزرگ آغاز می شود.ابتدا عروس و داماد به همراه خانواده هردو به یکی از شهرهای اراک یا قم می روند و خرید عروسی اعم ساعت و حلقه، چمدان، لوازم آرایش، کت شلوار و....انجام می شود.در چند روز به روز عروسی که معمولا پنج شنبه یا جمعه است، فامیل ها و همسایه های داماد در خانه پدر داماد جمع می شوند و در پاک کردن برنج، سبزی و دیگر کارها به خانواده داماد کمک می کنند.وتقریبا هر روز بزن برقص راه می اندازند تا بقیه مردم آبادی بدانند که این هفته در این خانه عروسی است. در کسراصف میهمانان عروسی به دو روش دعوت می شوند روش اول میهمانان خارج از ده اعم از روستاهای اطراف یا شهرهای اطراف هستند که پس از تهیه لیست میهمانان عروسی توسط داماد برای همه آنها کارت دعوت عروسی فرستاده می شود.اما خانواده داماد برای دعوت مردم ده از یک نفر خانم یا آقا که سرزبان خوبی دارد می خواهند که به خانواده تک تک مردم آبادی برود و آنها را برای عروسی دعوت کنند. رسم و رسوم عروسی های کسراصف بسیار بوده اند که امروز تنها تعداد معدودی از آنها باقی مانده اند، به طور مثال یکی از رسوم از یاد رفته رسم سر خمیر بوده که امروز دیگر خبری از آن نیست سر خمیر به این معناست که چند روز مانده به عروسی همسایه ها و نزدیکان داماد به خاطر اینکه سر خانواده داماد شلوغ است هر کدام یک تنور نان می پزند و به خانه داماد می آورند تا از میهمانان در روز عروسی پذیرایی شود.در حموم نیز از رسوم دیگری بوده که با خراب شدن حمام عمومی روستا و تاسیس حمامهای خانگی به فراموشی سپرده شده است. عروسی های کسراصف به طور رسمی از ساعت حدود 5 بعدظهر روز پنجشنبه آغاز می شود و تا عصر روز جمعه ادامه دارد.پنج شنبه بعد از ظهر مردم روستا و دیگر میهمانان در خانه داماد جمع می شوند و با نواختن ساز ودهل و رقص های محلی منتظر آمدن عروس و داماد از راه میشوند پس از رسیدن عروس و داماد و قربانی گوسفند برای آنها مردم روستا آنها را تا خانه عروس همراهی میکنند.پس از رسیدن عروس به خانه، مردها ی فامیل به دنبال فراهم کردن صورو صات شام می روند اما زنها همچنان در خانه عروس یا همان عروس خانه می مانند و به شادی می پردازند.در این زمان تعدادی از فامیل های نزدیک داماد به همراه پدر ومادر و نزدیکان او مقدار زیادی از وسایل اعم از برنج، روغن، میوه، لباس، کله قند، چای و هدایایی برای نزدیکان عروس را در سینی هایی بزرگ(مجومه-مجمعه) می چینند و بر سر گرفته و با ساز و دهل به سمت خانه عروس حرکت می کنند، وقتی به خانه عروس رسیدند صدا می زنند رسوم- رسوم، مادر عروس دم در خانه آمده و در هر سینی مبلغی پول گذاشته و سپس افراد سینی به سر سینی ها را بر زمین می گذارند.(البته در این چند سال رسم شده که خود داماد می اید وبر هرکدام از این مجمعه ها پول می گذارد) بعد اتمام این مراسم همه برای شام به خانه داماد می روند.بعد از صرف شام همه میهمانان به باغی که قرار است مراسم حنابندان در آن برگزار شود می روند .(که اکنون دیگر مردم به باغ نمی روند ودر خانه داماد مراسم حنا بندان را اجرا می کنند)در مراسم حنابندان پس از رقص وشادی فراوان خانواده عروس با پایکوبی و شادی حنا برای داماد می آورند و پس از گذاشتن حنا بر دستان داماد پدر داماد و عروس هر کدام هدیه ای را به رسم یادبود (معمولا پول .وسکه..)به عروس و داماد هدیه می کنند.سپس رقص و شادی ادامه پیدا می کند، آخر شب خانواده داماد حنا برداشته و به خانه عروس می روند تا حنا بر دستان عروس بگذارند.با گذاشتن حنا بر دستان عروس مراسم شب حنا بندان پایان می پذیرد.
باز هم اضافه کنم که در این چند سال قبل از این که عروس وداماد به خانه خودشان بروند،مراسم سبزه را ایجاد می کنند.
منظور از سبزه:عروس وداماد سوار ماشین می شوند و به جایی سر سبز می روند وبا چیدن چند گل(در صورت نبودن گل ،چند تا برگ درخت را می چینند) .
این کار نماد این است که زندگی را با سر سبزی وبا شادی شروع کرده باشیم!
(با تشکر از پیر غلامان روستای کسراصف.به خاطر توضیحاتشون)